Alışkanlıklar belli bir zaman sonra gölgeye dönüşür. Zihnin bir parçası, bedenin bir parçası olur. Ama bu gölgenin sevilen bir yanı yoktur çünkü eğer yok etmezsen ışığını yutmaya başlar bir kara delik gibi. Gittikçe çekildiğini hissedersin, sonu gelmez boşluğa. Ama iyi bir haberim var.. Başka bir boyuta geçersin.. Ama bu boyut, senin alışkanlığınla yaptığın savaşa göre şekillenir.

Alışkanlık gölgesinin kötü bir huyu daha vardır. Sana kendini berbat hissettirir. Ne kadar beceriksiz, ne

kadar iradesizsin der. Sana sayıp döker. Kulaklarını bile kapatmaya mecalin kalmaz. Yoğun bir suçluluk duygusu, yavaş yavaş özgüven, özsaygı, özdeğer kaybı yaşamaya başlarsın. Öz şefkatini de kaybedip kendine kötü davranmaya başlarsın. Kara deliğin içindesindir artık. Bocalayıp durursun günlerce, planların işe yaramaz, eylemlerin işe yaramaz. Gölgen büyümüştür.

Ancak karadelikte geçirilen süreninde bir sonu vardır. Seni fırlatır aniden yeni yaşam boyutuna… Üzerindeki sersemliği ne kadar sürede atarsın?

Etrafına bakmaya başlarsın. Gördüğün her şey farklı görünür.

Kendini uzaylı gibi hissedersin?..

Yeni halinden memnun musun?

Gölgeni yok edebilmiş miydin?

Kara delikten nasıl çıktın?

Nasıl bir yaşam boyutuna geçtin?

Yeni sen güzel mi?..

…