koçluk&edebiyat

10.11.2021/ÇARŞAMBA/09:41 Bir ülke düşünün. Milyonlarca yıl medeniyetin tohumlarını ekmiş ve o tohumdan binlerce kahraman yetişmiş. Zaman zaman doğal afetler ve insanların afetleriyle zarar görse de gücünü kaybetmemiş ve birbirinden yiğit kahramanlar yetiştirmeye devam etmiş. Bir millet düşünün. Kadim medeniyetleri inşa etmiş. Gittiği her toprağa adaleti, hoşgörüyü, medeniyeti götürmüş, bu asalete yakışır, bu asaleti taşıyacak nesiller…

28.06.2015/PAZAR *Ben çok severim bu ifadeyi.. İnsan kendini sanki bilinmeyen bir hazine zanneder. İçinde bir kıpırdanma olur, rahatlar kısa süreliğine.. Üzerindeki yükler kalkmıştır, sanki bir kuş kadar hafiflemiştir. hayat gülümseyen yüzünü göstermiştir sanki ona, hiçbir şey düşündüğü gibi değildir, kendisi bazı şeyleri abartıyordur. Emsalsizliğini, biricikliğini, fısıldar bir ses ona içinden. Ardından bunun hakkını vermesi gerektiğini…

11.01.2015/PAZAR/15:55 Can sıkıntısı bir alarmdır. Çok önemli, dikkate alınması gereken, yapılması gerekenin yapılmasının en kısa zamanda yapılmasını haber veren bir alarmdır. Korkmadan, telaşa kapılmadan, soğukkanlılıkla, yapılması gereken yapılmalıdır. Can sıkıntısı, içimizdeki çocuğun coşkusunun patlamaya hazır hale geldiğini haber veren çandır. Can sıkıntısı, kafesteki ruhumuzun haykırışıdır. Göklerde bizi bekleyen kartalların bize seslenişidir. Martı John’dur. Hayallerimizin bize…

08/02/2022/SALI/15:12 ***Yaşadığımız gezegen.. dünya.. tek başına bir evren.. başka gezegenleri başka yaşamları merak ederken içinde yaşadığımız gezegeni hakkıyla keşfettik mi acaba? elbette diğer gezegenleri, başka yaşamları keşfetmek oldukça mantıklı ve heyecan verici ve belkide kendi gezegenimiz ile ilgili sorularımızın cevabını bulmamıza katkıda bulunmaya devam edecektir ama yine de ben içinde yaşadığımız gezegene yabancı olduğumuzu düşünüyorum.…

(08.03.2021/PAZARTESİ) Gecenin ıssız karanlığında balçık topraktan bir çiçek çıktı aniden ve hemen nefes almaya başladı. Canlılar bu nefesi duydular ve çok sevindiler çünkü bir evren doğmuştu. Titrek, narin, sevimli ve o balçıktan çıkmaya ezelden karar vermiş gibi cesur başı dik… Sonra yağmur onu yıkadı, güneş onu kuruladı ve ısıttı ve sonra gökkuşağı çıktı kendini sundu.…

08.03.2021/PAZARTESİ Kendimi bir ressam olarak hayal ettim az önce. öününde tuvali, bir elinde büyükçe bir palet diğer elinde büyükçe bir fırça.şöyle bir resim çiziyorum… nasıl bir ortam diye sorarsanız, nerede olduğumun bir önemi yok, yalnız karşımda bir dağ var ve ufkunda bir güneş tüm kızıllığıyla parlıyor. ister gün doğumu deyin ister gün batımı.. bir resim…

Yüksek yüce bir dağ varmış. Zirvesinde de tertemiz, berrak bir göl varmış. Gölün dibi de balçıktan oluşuyormuş. Bu yüce dağın bir tarafının eteğinde küçük şirin bir ev varmış. Dağın diğer tarafının eteğinde de bir ev varmış. ***Bir gün gölün dibindeki balçık bir hamura dönüşmüş. Bir çiçek fidanı gibi titreyerek başını kaldırmış balçığından güneşin yansımasını görmüş.…

Alışkanlıklar belli bir zaman sonra gölgeye dönüşür. Zihnin bir parçası, bedenin bir parçası olur. Ama bu gölgenin sevilen bir yanı yoktur çünkü eğer yok etmezsen ışığını yutmaya başlar bir kara delik gibi. Gittikçe çekildiğini hissedersin, sonu gelmez boşluğa. Ama iyi bir haberim var.. Başka bir boyuta geçersin.. Ama bu boyut, senin alışkanlığınla yaptığın savaşa göre…